Om verschillende redenen kan de behoefte ontstaan aan bijles, huiswerkbegeleiding of extra ondersteuning bij rekenen of wiskunde. Een leerling kan achtergeraakt zijn als gevolg van ziekte, problemen in de klas tussen leerlingen onderling of een slechte relatie met de docent, een crisis in de privé-sfeer of tal van andere omstandigheden, waardoor de leerling zich op school niet goed heeft kunnen concentreren. Soms heeft een leerling gewoon meer uitleg nodig om de materie goed onder te knie te krijgen. 

 

Wat de achterliggende oorzaak van een leerachterstand ook mag zijn, de beslissing om bijles te nemen volgt vaak op een periode van worstelen met de leerstof in een poging om er zelf uit te komen. Vaak resulteert dit in faalangst of een deuk in het zelfvertrouwen van de leerling. "Ik kan het niet." "Wiskunde is te moeilijk voor mij." "Het boeit me niet." Dit zijn vaak de opmerkingen die hier uiting aan geven.

 

 

Bij het geven van bijles houd ik altijd rekening met de noodzaak om met deze achterliggende gevoelens om te gaan. Zo kan het van belang zijn om zelfvertrouwen op te bouwen door de leerling te helpen om zelf strategieën te ontwikkelen voor het oplossen van wiskundige problemen en op die manier inzicht te verwerven hierin. Het bieden van handvaten kan daar zeker bij helpen, maar met snelle oplossingen, trucs of ezelsbruggetjes, zonder het daarbij behorende inzicht, wordt alleen afhankelijkheid van de bijlesdocent gekweekt en kan het gebrek aan zelfvertrouwen juist versterkt worden. 

 

Het uiteindelijke doel van bijles is dat de leerling met overtuiging kan zeggen: "Ik kan het wel." "Eigenlijk is het niet zo moeilijk." "Als ik er goed over nadenk vind ik altijd een oplossing." "Als ik er niet uitkom, kan ik het altijd vragen en weet ik wat mijn vraag is."